miércoles, 4 de octubre de 2006

Pet Shop Boys

A finales de los 80 comenzó a escalar las listas de éxitos un dúo británico que hacía música pop con mucho componente electrónico, letras arriesgadas e imagen extravagante. Neil Tennant y Chris Lowe, bajo el nombre de Pet Shop Boys, realizaban temas de discoteca pero sin estribillos machacones ni sonidos estridentes, por lo que enseguida cautivaron a una gran cantidad de público. Como corriente musical, podrían enmarcarse dentro del denominado Synth Pop, subgénero del New Wave que también representan artistas como Gary Numan o Depeche Mode.

La mayoría de los seguidores de la pareja en los 80 ha continuado escuchándolos en los 90 y hasta hoy mismo, sin que en ningún momento el grupo haya dejado de publicar discos. Pet Shop Boys hace gala de un sonido característico que ha sabido fusionar con otros ritmos como la samba o la música de orquesta clásica. Desde los temas más pop de sus inicios como “West End Girls” (su primer éxito internacional) o “Heart” (con su inolvidable vídeo de vampiros interpretado por Ian McKellen) hasta sus últimos trabajos más experimentales han mantenido siempre una línea coherente dentro de la evolución lógica de sus más de 20 años de existencia.

Abanderados también de la cultura gay, nunca han utilizado su condición homosexual como ingrediente en sus trabajos musicales o en las promociones de sus discos, manteniéndola al margen de su vida pública pero sin renegar de ella. De hecho, cuando yo escuchaba a Pet Shop Boys hace 15 años se sabía que el dúo era homosexual pero en ningún sitio podrías leer o escuchar nada que lo confirmara, ni tampoco que ambos formaran pareja sentimental. Si dicha condición influía o no a la hora de componer sus canciones lo ignoro, aunque el grupo se caracteriza precisamente por abordar muchos otros temas interesantes sin necesidad de reivindicar constantemente, como sí hacen otros artistas, el uso que den a sus atributos sexuales.

A lo largo de todos estos años de carrera han colaborado con multitud de artistas conocidos como Liza Minnelli, Dusty Springfield o Kylie Minogue, además de componer el éxito “I’m not scared” para el grupo de Patsy Kensit, Eighth Wonder. Además, se han permitido algunas frivolidades como un medley del “Where the streets have no name” de U2 con la canción pop de los años sesenta “Can’t take my eyes off you” o una versión del tema de Elvis Presley “Always on my mind”. En este artículo en inglés de la Wikipedia sobre Pet Shop Boys podréis encontrar muchísima más información sobre su música y su trayectoria.

La canción que he elegido se titula “What have I done to deserve this”, un tema del disco “Actually” de 1987 cantado a dúo con Dusty Springfield, para la que también han producido varias canciones de sus propios trabajos. La letra cuenta la historia de alguien que lo da todo y lo deja todo por amor y recibe a cambio nada, siendo la pregunta sin respuesta “qué he hecho yo para merecer esto”. Afortunadamente la canción no me trae ningún mal recuerdo y puedo escucharla con todo el placer que merece.

2 comentarios:

  1. querida lillu, aquí estamos de novo, de volta, ao mundo laboral, ao mundo real. as vacacións non son eternas, como nada que pague a pena o é. pero supoño que haberá que agardar, sempre agardar, polas seguintes. como ves no meu fotolog o meu estado de ánimo non é espléndido, aínda que é brilante na súa morbidez decadente. hoxe e ata luns estou de baixa por unha bronquite, pero sobrevivirei. sempre somos máis fortes do que cremos. dende aquí, unha aperta.
    adoro a pet shop boys e tiven a honra de ir fai un par de meses ao concerto que deron en vigo e foi marabilloso. foi coma se tivese quince anos de novo. sempre me gustaron e todo o tempo. e son excepcionais, tanto en directo coma en diferido, e nas súas letras tamén hai unha compoñente política. neste derradeiro disco, fundamental, en integral falan dun estado fascista. gústame o estribillo que di se non fixeches nada malo, non tes nada que temer. se tes algo que agachar, non deberías nin estar aquí... iso, que me encantan. pero eu escollería outra canzón:) cando tocaron always in my mind, foi como voar. durante uns minutos fun a persoa máis feliz do mundo. sentín algo que sinto poucas veces: liberdade. biquísimos, raíña!

    ResponderEliminar
  2. Jeje brandelia, sabía q a ti te gustaban Pet Shop Boys, de hecho tenía varias cintas de ellos q las grabé de las tuyas :D Q de años.. cintas de cassette!! jaja

    No te me decaigas, q las vacaciones se acaban pero ya vendrán más. Y cúrate bien esa bronquitis, procura no fumar mucho, en serio, q sino lo empeoras y luego tardas más en ponerte wena.

    Muchos bezitos, me alegro de q estés de vuelta :)

    ResponderEliminar

Gracias por participar en Lillusion!